Στις ανάγκες αυτές των ιμπεριαλιστών αναζητούμε τα κριτήρια με τα οποία επιλέχτηκε ο Τσίπρας να μας κυβερνήσει και βέβαια τον ρόλο των πολιτικών "τζακιών". Τα πολιτικά "τζάκια" τής χώρας έκαναν το προδοτικό τους "καθήκον" απέναντι στον λαό και ξόδεψαν την "πίστωσή" τους. Όμως, την ολοκλήρωση του σχεδίου θα έπρεπε να την εκτελέσει ένα "φρέσκο" πρόσωπο, προκειμένου να γοητεύσει τον λαό και να τον παρασύρει στις λανθασμένες επιλογές. Γι' αυτόν τον λόγο τους "κουρασμένους" Καραμανλήδες, Σαμαράδες και Παπανδρέου τους "ακολούθησε" ένας νέος και ευπαρουσίαστος πολιτικός, ο οποίος με ψέματα και υποσχέσεις θα κέρδιζε τη συμπάθεια του λαού.
Ποιο ήταν το ζητούμενο του σχεδιασμού; ...Να δεσμευτεί το σύνολο της Βουλής απέναντι στους δανειστές ...Να έχουν ψηφίσει ΟΛΟΙ οι βουλευτές ένα Μνημόνιο, όποιο κι αν είναι αυτό. Δεν χρειάζεται να έχει κάποιος ιδιαίτερα μεγάλη φαντασία για να το καταλάβει αυτό. Αρκεί να έχει μνήμη και να θυμάται ποιες ήταν οι απαιτήσεις των ιμπεριαλιστών από την ελληνική πολιτική ηγεσία. Απαίτηση της Μέρκελ δεν ήταν, πριν αναλάβει ο Σαμαράς τη διακυβέρνηση, να "υπογράψει" ότι σέβεται το Μνημόνιο; Γιατί άλλαξε η απαίτησή της στην περίπτωση Τσίπρα; Μήπως την τρόμαξαν οι υψωμένες γροθιές τού καραγκιόζη πρώην Κνίτη ...Όχι βέβαια ...Άλλαξαν οι απαιτήσεις της, γιατί άλλαξαν οι ανάγκες της ...Γιατί, όπως είπαμε πιο πάνω, άλλες απαιτήσεις έχει το "φίδι" στην αρχή τής προσπάθειάς του και άλλες στο τέλος.
Όταν ζητήθηκε η υπογραφή από τον Σαμαρά, μνημονιακό ήταν ένα μικρό μέρος τής Βουλής ενός διαλυμένου ΠΑΣΟΚ. Η πλειοψηφία των βουλευτών εκείνη την εποχή είχε την πολυτέλεια να καταγγέλλει το μνημόνιο του Παπανδρέου. Όταν λοιπόν ζητήθηκε από τον Σαμαρά η υπογραφή του, δεν του ζητήθηκε αυτή, γιατί είχε κάποιος αμφιβολία για τη δική του προδοτική επιθυμία ...Για τους υπόλοιπους βουλευτές τής Νέας Δημοκρατίας ενδιαφέρονταν. Τότε ήταν η αρχή και τίποτε δεν ήταν σίγουρο. Μια μειοψηφία βουλευτών είχε ψηφίσει το Μνημόνιο και υπήρχε ένα πλειοψηφικό δυναμικό, το οποίο δεν εκβιαζόταν και άρα μπορούσε να αντιδράσει. Είχε ανάγκη το "φίδι" τού Ρήνου να κρατά με τη βία τη "λεία", η οποία ακόμα αντιδρούσε. Είχε ανάγκη το "φίδι" να βυθίσει τα "δόντια" του στην κοινοβουλευτική ομάδα τής ΝΔ.
Όταν με το δεύτερο Μνημόνιο "κατάπιε" και τη ΝΔ τού Σαμαρά, δεν είχε ανάγκη να εκφράζει προκλητικές απαιτήσεις, γιατί στην πραγματικότητα έλεγχε πλέον την πλειοψηφία τής Βουλής. Το γερμανικό "φίδι" είχε "καταπιεί" το μεγαλύτερο μέρος τής ελληνικής Βουλής. Είχε "καταπιεί" ήδη τα δύο μεγάλα κόμματα. Από τη στιγμή λοιπόν που - λόγω Τέξας - γνώριζε ότι η ηγεσία τού ΣΥΡΙΖΑ ήταν "στημένη" - και άρα δική του - δεν φοβόταν. Δεν φοβόταν για τους βουλευτές του, γιατί μπορούσε σε κάθε περίπτωση να περάσει και το τρίτο Μνημόνιο. Στη χειρότερη περίπτωση θα μπορούσε να το περάσει - όπως και τελικά το πέρασε - με ψήφους των άλλων κομμάτων. Πολύ πριν το "μάθουμε" εμείς, οι Γερμανοί προφανώς ήξεραν ότι το Μνημόνιο του ΣΥΡΙΖΑ θα το ψήφιζαν αυτοί, τους οποίους ο ίδιος ο Τσίπρας αποκαλούσε δωσίλογους και προδότες και βέβαια οι διάφοροι "ποτάμηδες" της Διαπλοκής.
Γι' αυτόν τον λόγο δεν ζήτησε η Μέρκελ υπογραφή από τον "επαναστάτη" Τσίπρα. Τον άφησε για μερικούς μήνες να παραστήσει τον "επαναστάτη". Δεν τον εξέθεσε στον ελληνικό λαό, γιατί δεν είχε αυτήν την ανάγκη. Με αυτόν τον τρόπο πέτυχαν τον στόχο τους ...Τον στόχο τού να εξασφαλίσουν τον έλεγχο ολόκληρου του "δημοκρατικού τόξου" μέσα στη Βουλή ...Σταδιακά - και με απόλυτα οργανωμένο τρόπο - πέτυχαν με τρία Μνημόνια να τους κάνουν όλους συνένοχους. Οι πρώτοι καταγγέλλοντες να γίνουν συνένοχοι στο έγκλημα και στο τέλος οι τελευταίοι καταγγέλλοντες να κλείσουν με δικό τους έγκλημα την υπόθεση "καταγγελίας". Την αρχική ενοχή τού Παπανδρέου - τής προδοσίας του - θα την κατήγγειλε ο συγκάτοικος και συμμαθητής του Σαμαράς, προκειμένου να εκλεγεί Πρωθυπουργός και να γίνει και ο ίδιος συνένοχος. Τον Σαμαρά και τη δική του προδοσία θα την κατήγγειλε ο αμερικανόδουλος Τσίπρας, προκειμένου να εκλεγεί Πρωθυπουργός και να γίνει και ο ίδιος συνένοχος. Αυτό ήταν το όλο κόλπο....."Σκυταλοδρομία" Πρωθυπουργών, που θα άλλαζαν μεταξύ τους Μνημόνια. Σταδιακά, δηλαδή, ολόκληρο το δημοκρατικό "τόξο" θα έμπαινε σε κατάσταση συνενοχής με ένα ξεχωριστό Μνημόνιο για κάθε ξεχωριστή πτέρυγά του. Όλο το κόλπο ήταν να μην ξεφεύγει από τους δικούς τους ανθρώπους η "αντίδραση" στην προδοσία ...Να μην δημιουργήσει δηλαδή η προδοσία νέες πολιτικές δυνάμεις - πατριωτικές και αντιδραστικές - και τους χαλάσει ο σχεδιασμός. Γνωρίζοντας, δηλαδή, ότι μετά την προδοσία θα ακολουθούσε καταγγελτική ρητορική, φρόντισαν αυτήν τη ρητορική να τη δώσουν σε δικούς τους ανθρώπους.
Πριν δηλαδή κάποιες αυθεντικές πατριωτικές δυνάμεις ξεσηκωθούν μέσα από τα "σπλάχνα" τής κοινωνίας, φρόντισαν να δώσουν τα "δικαιώματα" της "αντίδρασης" σε ελεγχόμενους από τους ίδιους ανθρώπους. Ξεκίνησαν από τους ταγματασφαλίτες δωσίλογους, οι οποίοι δήθεν θα κυνηγιούνταν μεταξύ τους, μέχρι να βάλουν στο παιχνίδι τούς σταλινικούς προδότες ...Το καλό τους το "χαρτί" ...Αυτούς, τους οποίους πάντα χρησιμοποιούν όταν πρέπει να σώσουν τους δωσίλογους και τους ταγματασφαλίτες. Θα χρησιμοποιούσαν τους επαγγελματίες προβοκάτορες ...
Ο Τσίπρας, δηλαδή, ήταν "έτοιμος" καιρό πριν την εμφάνισή του στο προσκήνιο. Όταν τα "τζάκια" τού πολιτικού κατεστημένου θα ολοκλήρωναν την προδοσία τους, αυτός θα ήταν εκείνος, ο οποίος θα έπαιρνε τα "δικαιώματα" της συνολικής καταδίωξής τους, ώστε με τις πράξεις και τις ενέργειές του να τους "αθωώσει". Δεν χρειάζεται μεγάλη ευφυΐα για να το καταλάβει κάποιος αυτό. Όταν ο "διώκτης" υπογράφει το ίδιο Μνημόνιο και άρα διαπράττει το ίδιο έγκλημα με τον "διωκόμενο", ευνόητο είναι ότι το "κυνήγι" παύει να έχει την αρχική του σημασία.
Όταν αυτός, ο οποίος καταδιώκει τον Σαμαρά για το Μνημόνιο που υπέγραψε, εμφανίζεται μετά από πέντε μήνες "διαπραγματεύσεων" με ένα ίδιο Μνημόνιο και να μιλάει σαν τον Σαμαρά, σημαίνει ότι ολοκληρώθηκε ένας "κύκλος". Στην πραγματικότητα με τις τελευταίες εκλογές κλείνει ο κύκλος αυτός, τον οποίο άνοιξε στο Καστελόριζο ο Παπανδρέου.
Ο Παπανδρέου πρόδωσε και ο Σαμαράς τον καταδίωκε. Όταν ο Σαμαράς μιλούσε σαν τον Παπανδρέου, ο Τσίπρας ανέλαβε τον ρόλο του. Τώρα, που ο Τσίπρας μιλάει σαν τον Σαμαρά, ο οποίος μιλούσε σαν τον Παπανδρέου, σημαίνει ότι ο "κύκλος" έγινε. Ο "ιός" τής προδοσίας τής Βουλής "μόλυνε" ολόκληρο το βουλευτικό "σώμα" ...Όλοι έχουν εγκληματήσει και όλοι έχουν λόγο να ταυτίζονται μεταξύ τους, και άρα να βρίσκονται μόνιμα "απέναντι" από τον λαό. Όλοι φοβούνται πλέον τον λαό και μεταξύ αυτών και οAlexis.
Από απλά πράγματα το καταλαβαίνει κάποιος ...Όποιος προδίδει, φοβάται. Το είδαμε με την πολυπληθή ασφάλεια του Παπανδρέου και το είδαμε και με τον Σαμαρά, ο οποίος κυκλοφορούσε σαν μαφιόζος με συνοδεία και αλεξίσφαιρο γιλέκο ακόμα και μέσα στη Βουλή. Αυτήν την αλλαγή τη βλέπουμε σήμερα και στον Τσίπρα. Για όσο διάστημα ο Τσίπρας δεν είχε εκδηλώσει τις προθέσεις του, δεν φοβόταν να εκτεθεί στον λαό. Δεν φοβόταν τον λαό και επεδίωκε μάλιστα να συγχρωτίζεται με αυτόν. Πήγαινε με τα πόδια στη Βουλή και έκανε κάποιες δημόσιες εμφανίσεις σε γνωστά εστιατόρια του κέντρου.
Η δημόσια παρουσία του, δηλαδή, ήταν εμφανής και προβαλλόμενη απ' όλα τα ΜΜΕ. Τώρα είναι προφανές ότι φοβάται. Είναι προφανές ότι φοβούνται και τα αφεντικά του, τα οποία του επιβάλουν και τα αναγκαστικά μέτρα προστασίας. Η "έκθεσή" του στην κοινή θέα είναι ελάχιστη και στην πραγματικότητα έχει μετατρέψει το Μαξίμου σε μια φρουρούμενη γιάφκα, η οποία θυμίζει την έπαυλη του Αλ Πατσίνο στον "Σημαδεμένο". Λίγες ημέρες πριν η Ηρώδου του Αττικού ήταν προσπελάσιμη για τους πολίτες τις βραδινές ώρες. Απουσίαζαν οι γνωστές "κλούβες" των ΜΑΤ και βέβαια τα "οχυρωματικά" πλαστικά κουτιά. Σήμερα, αν περάσει κάποιος από εκεί, θα δει ότι το τοπίο έχει αλλάξει. Οι "κλούβες" επανήλθαν και ο δρόμος δεν είναι προσπελάσιμος. Η εποχή Σαμαρά, δηλαδή, επανήλθε στη γνωστή οδό. Το ίδιο όμως επανήλθε και η ασφάλεια των μετακινήσεων. Από το απλό Α4 των "επαναστατικών" μηνών πήγαμε σε Α6 θωρακισμένο. Τα ανάλογα μέτρα ασφαλείας αφορούν και την οικογένειά του. Έξω από το σπίτι του έχει στηθεί ολόκληρο αστυνομικό "στρατόπεδο". Τι συμβαίνει; Φοβάται ο Τσίπρας για την ασφάλεια του Τζεπέτο;
http://eamb-ydrohoos.blogspot.com
Από απλά πράγματα το καταλαβαίνει κάποιος ...Όποιος προδίδει, φοβάται. Το είδαμε με την πολυπληθή ασφάλεια του Παπανδρέου και το είδαμε και με τον Σαμαρά, ο οποίος κυκλοφορούσε σαν μαφιόζος με συνοδεία και αλεξίσφαιρο γιλέκο ακόμα και μέσα στη Βουλή. Αυτήν την αλλαγή τη βλέπουμε σήμερα και στον Τσίπρα. Για όσο διάστημα ο Τσίπρας δεν είχε εκδηλώσει τις προθέσεις του, δεν φοβόταν να εκτεθεί στον λαό. Δεν φοβόταν τον λαό και επεδίωκε μάλιστα να συγχρωτίζεται με αυτόν. Πήγαινε με τα πόδια στη Βουλή και έκανε κάποιες δημόσιες εμφανίσεις σε γνωστά εστιατόρια του κέντρου.
Η δημόσια παρουσία του, δηλαδή, ήταν εμφανής και προβαλλόμενη απ' όλα τα ΜΜΕ. Τώρα είναι προφανές ότι φοβάται. Είναι προφανές ότι φοβούνται και τα αφεντικά του, τα οποία του επιβάλουν και τα αναγκαστικά μέτρα προστασίας. Η "έκθεσή" του στην κοινή θέα είναι ελάχιστη και στην πραγματικότητα έχει μετατρέψει το Μαξίμου σε μια φρουρούμενη γιάφκα, η οποία θυμίζει την έπαυλη του Αλ Πατσίνο στον "Σημαδεμένο". Λίγες ημέρες πριν η Ηρώδου του Αττικού ήταν προσπελάσιμη για τους πολίτες τις βραδινές ώρες. Απουσίαζαν οι γνωστές "κλούβες" των ΜΑΤ και βέβαια τα "οχυρωματικά" πλαστικά κουτιά. Σήμερα, αν περάσει κάποιος από εκεί, θα δει ότι το τοπίο έχει αλλάξει. Οι "κλούβες" επανήλθαν και ο δρόμος δεν είναι προσπελάσιμος. Η εποχή Σαμαρά, δηλαδή, επανήλθε στη γνωστή οδό. Το ίδιο όμως επανήλθε και η ασφάλεια των μετακινήσεων. Από το απλό Α4 των "επαναστατικών" μηνών πήγαμε σε Α6 θωρακισμένο. Τα ανάλογα μέτρα ασφαλείας αφορούν και την οικογένειά του. Έξω από το σπίτι του έχει στηθεί ολόκληρο αστυνομικό "στρατόπεδο". Τι συμβαίνει; Φοβάται ο Τσίπρας για την ασφάλεια του Τζεπέτο;
http://eamb-ydrohoos.blogspot.com
