Στουρνάρας - Βίος και Πολιτεία

Τετάρτη 3 Αυγούστου 2016




Η ΠΟΛΥΣΧΙΔΗΣ ΔΡΑΣΗ ΕΝΟΣ ΚΕΝΤΡΙΚΟΥ ΤΡΑΠΕΖΙΤΗ

Του ΧΡΗΣΤΟΥ Η. ΧΑΛΑΖΙΑ


Ξεκίνησε το ξήλωμα των Ελλήνων τραπεζιτών από το διοικητή της Τράπεζας της Ελλάδας αφού πρώτα, φρόντισε ως υπουργός Οικονομικών να καταχρεώσει τους Έλληνες φορολογούμενους με τις ανακεφαλαιοποίησεις που κόστισαν περίπου 211 δισεκατομμύρια και ένας από του βασικούς πυλώνες για την ανάπτυξη να περνά (πλέον) στα χέρια των ξένων κερδοσκόπων.

Ο ΤΕΧΝΟΚΡΑΤΗΣ

Ο Γιάννης Στουρνάρας, κλασική πρόσπτωση κρατικοδίαιτου «τεχνοκράτη», που δεν έχει καμιά εμπειρία από την ελεύθερη αγορά και την αγωνία του κάθε εργαζόμενου για την επόμενη μέρα. Το μόνο που γνωρίζει ένας (τέτοιος) «τεχνοκράτης» είναι να βάζει νούμερα σε «κουτάκια» και τους ανθρώπους να τους βλέπει ως λογιστικούς αριθμούς.

Ο σημερινός διοικητής της Τράπεζας Ελλάδας όταν τελείωσε τις σπουδές του διορίστηκε για τέσσερα χρόνια στην Τράπεζα της Ελλάδας. Πολύ γρήγορα έγινε κουμπάρος του Γιάννου Παπαντωνίου – πρωτοκλασάτο στέλεχος του ΠΑΣΟΚ στον οικονομικό τομέα και σταδιακά άνθρωπος του Κ. Σημίτη – που του άνοιξαν το δρόμο για να ενταχθεί στους κρατικούς μηχανισμούς (του τότε ΠΑΣΟΚ).

Από το 1986 και για τρία χρόνια έγινε Ειδικός Σύμβουλος στο υπουργείο Εθνικής Οικονομίας με υπουργούς των Κώστα Σημίτη και στη συνέχεια του Παναγιώτη Ρουμελιώτη, για να επιστρέψει στηνΤράπεζα της Ελλάδας ως ειδικός «Σύμβουλος». Είχε ένα μικρό διάλειμμα την περίοδο του 1989, για να προχωρήσει τις πανεπιστημιακές διαδικασίες, για να διασφαλίσει μια μόνιμη θέση καθηγητή στο δημόσιο.

Ο ΕΜΠΕΙΡΟΓΝΩΜΩΝ

Με την επάνοδο του ΠΑΣΟΚ στην διακυβέρνηση της χώρας το 1994 έγινε συνεργάτης του Γιάννου Παπαντωνίου, ο οποίος τον διόρισε στην Οικονομική και Νομισματική Επιτροπή της Ευρωπαϊκής Ένωσης, για να προετοιμάσει την είσοδο της χώρας στην Οικονομική Νομισματική Ένωση (ΟΝΕ).

Ως επικεφαλής του Συμβουλίου Οικονομικών Εμπειρογνωμόνων επί κυβέρνησης Σημίτη δέχθηκε να «κλειδώσει» η ισοτιμία μετατροπής της δραχμής σε ευρώ, σε υψηλότερα επίπεδα από αυτά που έδειχνε η κατάσταση της ελληνικής οικονομίας (έριξε το βιοτικό μας επίπεδο σχεδόν 4 φορές πιο κάτω, μέσα σε μια ήμερα, με μόνο την «ισοτιμία» δραχμής – ευρώ που «διαπραγματεύτηκε»). Ποιος κέρδισε τελικά από αυτή την ιστορία; Κυρίως η γερμανική οικονομική ελίτ (και όσοι ήταν μαζί της).

Ως μέλος (τότε) της στενής παρέας του Κώστα Σημίτη διορίζεται πρόεδρος της Εμπορικής τράπεζας. Όταν την ανέλαβε ήταν η δεύτερη μεγαλύτερη τράπεζα της εποχής εκείνης. Η θητεία του δεν ήταν και ό,τι το καλύτερο για την τράπεζα (όπως διαλαλούν όσοι εργάσθηκαν στην τράπεζα, εκείνη την περίοδο). Ο Τύπος μάλιστα της εποχής, τον αποκαλούσε με το παρατσούκλι Κόπερφιλντ, αυτός δηλαδή που είχε «μαγικές» ικανότητες να εξαφανίζει… τράπεζες. Ήταν ο άνθρωπος που σε μικρό χρονικό διάστημα κατάφερε (για αληθινό κατόρθωμα πρόκειται) να την οδηγήσει (την Εμπορική Τράπεζα) στηνκατάρρευσή της για να πουληθεί στη γαλλική Crédit Agricole για να κλείσει μετά από ορισμένα χρόνια.

Από το 2005 μέχρι το 2008 αξιοποίησε της χρηματιστηριακές του γνώσεις και έγινε διευθύνων Σύμβουλος στην ΚΑΠΠΑ Xρηματιστηριακή, ενώ από τον Γενάρη του 2010 και μέχρι την ημέρα που ανέλαβε το υπουργείο Οικονομικών ήταν διευθυντής της «δεξαμενής» σκέψης των «βιομηχάνων» στο γνωστό ΙΟΒΕ. Στην προσπάθειά του να κάνει μελέτες για το μέλλον της οικονομίας της χώρας. Σπάνιαοι προβλέψεις του «έπεφταν μέσα» στις οικονομικές εξελίξεις.

Ως Γενικός διευθυντής του ΙΟΒΕ υπερασπίστηκε τα μνημόνια, τα οποία θα έβγαζαν – όπως διατυμπάνιζε – τη χώρα από την κρίση, αρκεί να έσπαγαν τα πεπαλαιωμένα ταμπού όπως:ιδιωτικοποιήσεις, για την ακρίβεια το ξεπούλημα της δημοσίας και ιδιωτικής περιουσίας, το άνοιγμα των λεγομένων «κλειστών επαγγελμάτων» που ουσιαστικά όπως γινόταν οδηγούσε στην απορρύθμιση της αγοράς εργασίας και δημιουργία μονοπωλιακών καταστάσεων. Με αυτή την «προσέγγιση» είχε δημοσιεύσει μελέτη του ΙΟΒΕ ότι από το άνοιγμα αυτό (των επαγγελμάτων) θα επιτυγχάνονταν αύξηση του ΑΕΠ κατά 13% μέσα σε πέντε χρόνια. Από τότε μέχρι σήμερα έχουν κλείσει χιλιάδες επιχειρήσεις. Μετράμε απλά «λουκέτα».

ΥΠΟΥΡΓΟΣ ΤΟΥ ΜΝΗΜΟΝΙΟΥ

Το 2012 η συγκυβέρνηση Νέα Δημοκρατία – ΠΑΣΟΚ – ΔΗΜΑΡ ζήτησε από τον οικονομολόγο Βασίλη Ράπανο να αναλάβει το υπουργείο Οικονομικών, αλλά για λόγους υγείας, τον αντικατέστησαν με τον κ.Γιάννη Στουρνάρα που «χρημάτισε υπουργός» μέχρι το 2014.

Ως υπουργός, το 2012 υποστήριξε ότι: «για την Ελλάδα εντός του ευρώ το ελατήριο έχει συμπιεστεί μέχρι τέρμα και από δω και στο εξής μπορούμε να πάμε μόνο προς τα πάνω». Μετά θυμήθηκε για να απάντηση στους αμφισβητίες του, το Λένιν λέγοντας: «Ποιοι δεν θέλουν να σωθούν; Όλοι οι σπεκουλαδόροι του κόσμου. Όλοι αυτοί που σορτάρουν το ευρώ και τα ομόλογα των χωρών του ευρώ. Επίσης, μην ξεχνάμε τη ρήση του Λένιν «οι πρόθυμοι ηλίθιοι» γιατί υπάρχουν και αυτοί, οι οποίοι δεν θέλουν να σωθούμε».

Για το δανεισμό της χώρας και τους σκληρούς όρους είπε: «έχουμε πάρει πάνω από 240 δις ευρώ (από τους δανειστές). Με επαχθείς όρους; Όχι!». Για τους οφειλέτες προς τη χώρα είχε άλλη άποψη. Όπως υπέγραψε για την υπόθεση Ζήμενς το διακανονισμό που κληρονόμησε από τον Βαγγέλη Βενιζέλο, χωρίς καμιά αλλαγή υπέρ της χώρας χαρίζοντας (έτσι γιατί μάλλον..περίσσευαν) κάποια εκατομμύρια ευρώ.

Ως υπουργός επίσης πέρασε την τροπολογία 1251/67 στις 7 Μαρτίου 2014 μαζί με τους Γ. Βρούτση, Κυριάκο Μητσοτάκη. Η τροπολογία αυτή εξυπηρετούσε τις εταιρείες Πετρελαίων, δίνοντας φορολογική ασυλία για τις συναλλαγές τους με off shore εταιρείες. Ανάμεσα σε αυτές ήταν ο Βαρδινογιάννης της Motor Oil, και ο συνεταίρος των Ελληνικών Πετρελαίων Σπύρος Λάτσης. Εκτιμάται ότι η ζημιά για το κράτος μόνο για τα έτη 2010 – 2011 ήταν 800 εκατομμύρια – φέρονται να μειώθηκαν στα 480 εκ. και εάν γινόταν έλεγχος πριν την ψήφιση της τροπολογίας θα έφταναν το 1,2 δισ. Αυτές είναι... τροπολογίες!

Σε μια από τις συναντήσεις που είχε ως υπουργός οικονομικών με την επικεφαλής του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείο Κριστίν Λαγκάρντ, διευθύντρια του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου φέρεται να του πρότεινε να συμμαχήσουν απέναντι στο Βερολίνο για μερική διαγραφή του Ελληνικού χρέους, μια κίνηση που εάν είχε αποτέλεσμα θα απέδιδε στη χώρα μας πάνω από 10 δισ. ευρώ. ‘Όμως εκείνος φέρεται να μην ενημέρωσε τον πρωθυπουργό για αυτή την (επίσημη) συζήτηση, αλλά να ενημέρωσε τον Γερμανό υπουργό οικονομικών Σόιμπλε για να πάρει την πασίγνωστη απάντηση «Yiannis,Forget it» - (Γιάννη, ξέχνα το). Και φρόντισαν να δημοσιοποιήσουν την απάντηση Σόιμπλε ώστε να «καεί» όλη η προσπάθεια του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου. Ποιος ο… λόγος;

Ο ΤΡΑΠΕΖΙΤΗΣ

Το Δεκέμβρη το 2014 (δι)ορίζεται από την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα διοικητής της Τράπεζας της Ελλάδας, παρ’ όλες τις αντιδράσεις της αντιπολίτευσης. Ως κεντρικός τραπεζίτης παρεμβαίνει στις διεργασίες της προεδρικής εκλογής, ζητώντας να εκλεγεί Πρόεδρος (υποψήφιος ο Σ. Δήμας τότε) γιατί σε διαφορετική περίπτωση η Ελλάδα θα αντιμετωπίσει «κρίση ρευστότητας». Κι ενώ ήταν σε εξέλιξη οι διαπραγματεύσεις με τους δανειστές (αρχές 2015) δίνεται στη δημοσιότητα ένα e – mail από την Τράπεζα της Ελλάδας για τις εκατό μέρες διακυβέρνησης της χώρας από τους ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ – Οικολόγοι που εκτιμήθηκε ότι σαφής στόχος του ήταν η υπονόμευση της συγκεκριμένης – εκείνη τη στιγμή – κυβέρνησης.

Η εξαμηνιαία έκθεση του Διοικητή της Τράπεζας της Ελλάδας Γιάννη Στουρνάρα του Ιουνίου του 2015 ήταν ένα υλικό πολιτικής αντιπαράθεσης, παρά εγχειρίδιο οικονομικής ανάλυσης, αφού για πρώτη φορά δεν απεικονίζονταν οι αριθμητικοί στόχοι και προβλέψεις για την πορεία των βασικών μεγεθών της ελληνικής οικονομίας. Αντίθετα εναποτίθενται όλα στην αποκατάσταση εμπιστοσύνης μεταξύ κυβέρνησης και δανειστών και στην πάση θυσία επίτευξης συμφωνίας «για να τεθεί η οικονομία σε τροχιά ανάπτυξης» και συνέχιζε: «Η αποτυχία στις διαπραγματεύσεις θα είναι η αρχή μιας επώδυνης πορείας που θα οδηγήσει αρχικά σε πτωχεύσεις και τελικά στην έξοδο τη χώρας από τη ζώνη του ευρώ και – πιθανότητα – από την Ευρωπαϊκή Ένωση. Μια ελεγχόμενη κρίση χρέους, όπως αυτή που διαχειριζόμαστε σήμερα, με τη βοήθεια των εταίρων, θα μετατραπεί σε ανεξέλεγκτη κρίση, με μεγάλους κινδύνους για το τραπεζικό σύστημα και την χρηματοπιστωτική σταθερότητα – Χρειαζόμαστε σήμερα μια βιώσιμη συμφωνία που θα στηριχθεί σε βιώσιμο χρέος…».

Όταν αποφασίστηκε να εφαρμοστούν τα Capital Controls στις Τράπεζες ο κεντρικός τραπεζίτης δήλωσε ότι: Ως τα μέσα Νοεμβρίου θα έχουν μπει στις τράπεζες όλα τα αναγκαία κεφάλαια υπό την προϋπόθεση των ομαλών πολιτικών εξελίξεων και τον σχηματισμό μιας ισχυρής κυβέρνησης μετά τις κάλπες της 20ης Σεπτεμβρίου. Η ολοκλήρωση της ανακεφαλαιοποίησης θα επιτρέψει αμέσως μετά την άρση των Capital Controls.

Άλλαξε το τραπεζικό σύστημα καταργώντας δύο Δημόσιες τράπεζες που δεν είχαν μεγάλα προβλήματα. Το Ταχυδρομικό Ταμιευτήριο σε μια νύκτα το έκανε μη βιώσιμο και έχασε το ελληνικό δημόσιο 13 δισ. ευρώ από τις διαδικασίες διασώσεως της Eurobank. Το ίδιο έγινε και με την Αγροτική Τράπεζα της Ελλάδας χωρίς να υπάρχουν ειδικές καταγραφές των ακινήτων περιουσιακών στοιχείων τους καθώς και (ανεκτίμητης αξίας) έργων τέχνης.

Σε περίοδο που υπάρχει σοβαρότατο οικονομικό πρόβλημα στη χώρα (είναι σε καθεστώς πτώχευσης και ανθρωπιστικής κρίσης) ο Κεντρικός Τραπεζίτης πού βρήκε (άραγε) και διέθεσε 17 δισ. ευρώ για τηναγορά ομολόγων άλλων κρατών – μελών της Ευρωζώνης και υπερεθνικών Οργανισμών;

Πριν κλείσω αυτό το μικρό σημείωμα θα θυμίσω στον σημερινό τραπεζίτη την επιστολή του17χρονου μαθητή από τα Χανιά Αλέξανδρου ο οποίος γράφει: «Εκτοξεύσατε τα ποσοστά ανεργίας, υποβαθμίζοντας την ποιότητα ζωής των πολιτών, ενώ δεν έχουν καμία ευθύνη για τη διαμορφωθείσα κατάσταση, για την οποία αποκλειστικά υπεύθυνο είναι το πολιτικό σύστημα. Τέλος, αυτό που εύχομαι και ελπίζω είναι να σταματήσετε εδώ. Δεν είναι δυνατόν να δίνετε προβάδισμα στην εξαθλίωση του ελληνικού λαού φέρνοντας σαν δικαιολογία ότι θυσιάζεται για τη σωτηρία της χώρας».

Αυτή η πολύ μικρή αναφορά στις (πολυσχιδείς) δραστηριότητες του σημερινού Κεντρικού Τραπεζίτη (φίλου του Ντράγκι και του Σόιμπλε) αρκεί για να γίνει κατανοητός ο λόγος για τον οποίο δεν αντιδρά στην ανθελληνική μετάλλαξη του Τραπεζικού συστήματος, που με «αίμα πολύ, δάκρυα και πόνο» το κράτησε (από το υστέρημα του) ζωντανό ο Ελληνικός λαός.






iskra.gr

ΣΤΗΝ ΚΟΡΥΦΗ